Ebeveynler, aslında kendi başına bir varlık olan insanın dünyaya gelmesi ile O'nunla aile olurlar ve gereken ergenlik çağına gelene kadar bütün sorumluluklarını üstlenirler. Bu durum oldukça fedakarlık, merhamet, çalışkanlık v.b. bir çok erdemi kendi yapısında bulunduran varlıkların uygulayabileceği türden görevlerdir.
Annelerin ve babaların bu doğal olan çocuk eğitimi, bakımı ve geliştirme sürecindeki görevleri, onların çocukları meydana getirdikten sonra erdem olarak yaşatmaları ve başarılı bir şekilde ve içtenlikle bu görevi yapmaları ile ilerleyen zamanlarda bu görevlerini duyusal bir özellik haline getirmiş olmaları kaçınılmaz olur. Anneler ve babalar, bu duyularının etkisi ile çocukları çok büyümüş olsa bile onları hala çocuk görmek gibi zorunluluklar yaşarlar. Oysaki çocukları gelişim seviyesi olarak onlardan üst bir seviyeye çıkmıştır ancak anne ve babalar, geçmişlerinden gelen bu büyük özveri ve fedakarlık ve daha bir çok erdemsel özelliği içeriğinde barındıran görevlerini duyu şeklinde yapılandırdıkları için bu görevlerinin etkisinden çıkamazlar.
