Çalışmak, bir olayın sonuçlanması için gösterilen mücadeleler, emekler, özveriler, çabalar ve azimler bütünüdür. Çalışmak, bir düzeninin kendisini idame ettirmesi için olmaz ise olmazlardan biri olan erdemdir. Çalışarak varlıklar gelişirler, gelişimin en gerekli sebebidir çalışmak. Varlıkların yaşamının geleceği için düşünülen projeler, idealler tamamen çalışma erdeminin sonucu olarak bir düzen içinde ortaya çıkarılır. Çalışarak yanlışlar bulunur, çalışarak doğrular anlaşılır. Yenilikler, düzen, gelişim her zaman çalışarak elde edilen sonuçlarla belirlenir. Çalışmak, ilgili olunan konuya dair emekler sarf etmenin dışında da içeriğinde bir çok erdemi bulundurur. Çalışarak kişiliklerin yapılandırılması da söz konusu olur. En iyisini çalışarak bulabiliriz. En doğru sonuca çalışarak ulaşabiliriz. Yaşam başlı başına bir çalışmanın ürünüdür ve aynı zamanda sürekli olarak çalışan bir oluşumdur. Bir konu üzerinde çalışmadan, onunla ilgili eğrisini doğrusunu tam olarak anlayacak şekilde çaba göstermeden, o konu hakkında en verimli sonuçları alamayız.
Normal de olması gerekende budur. Çalışmalar sonrasında elde edilecek olan şeylerin mutluluğu, o çalışmayı arzuyla yapmaya nedendir. Çalışma erdemini bütün varlıklar kendilerinde en başından kabul edercesine bütünleştirmelidirler. Varlıksal alanlarını bile çalışmadan varlıklar düzenleyemezler. Çalışmak, varlıkların var oldukları tüm zamanlar boyunca her zaman uygulayacakları bir erdem olarak kendi varlıksal alanlarında bulunmalıdır ve bu güzel haliyle, varlıkların kendilerini işlemesini sağlayan özellikleri ile sevginin içindeki yerini alır.
Duyuların kısıtlanmasının kalkması şeklinde bir yapılanma ile bu arzunun varlığını bilen varlıklar, bu tanımla kendi varlıksal alanlarını buna göre yapılandırarak yaşama fırsatı bulabilirler. Çalışmak, çalışma arzusu her haliyle sevgiyi tamamlayan erdem olarak bulunur. Ve uzun bir süre çalışmak konusunda deneyimleri olan varlıkların bu özellikleri duyu olarak yapılanabilir.
