Kibir, kendini herkesten üstün tutacak şekilde beğenme, kendini üstün görme, kendisini her şeyin üzerinde tutma, kendisinden daha fazla hiç bir şeyi beğenmeme davranışlarına verilen genel bir isimdir. Kibir yüzünden varlıklar çevresindeki hakikati ve kendilerine faydalı olacak olan bilgileri, gerçekleri göremezler. Oysaki ilerlemek için her zaman çok yönlü düşünmek ve davranmak gereklidir ancak kibir oluşumu teklik konusunda varlığı sadece kendisine yöneltir ve bu yöneltme tamamen olumsuz eylemleri yaşatacak şekilde olur. Bu sebeple zamanla çevresinde de kimse kalmaz ve kendi kendine zarar vererek yaşamaya başlar. Yaşamda kimse kimseden üstün değildir, herkes doğmuştur ve herkes ölecektir ve kendini beğenmek, başkalarını beğenmemeyi sağlayacak şekilde bir yanlış tutumla sağlanmaz. Herkes kendisini beğenir ancak bir tek kendisi değildir beğenilir özelliklerde ve her imkan herkeste olabilir her zaman, bu olanaklarda söz konusu iken kibre kapılmak için yaşamda bir sebep bulunamaz.
Kibir, üstün görmek, kendini herkesten üstün görmek, bu bakış açısı ile başkalarını beğenmemek, kendisini her şeyden değerli sanmak, ayrı tutmaktır ve bu kötü anlamları ve varlıklarda yaşattığı olumsuz özellikleri ile sevgiyi yok edici olumsuz eylemlerden biri sayılır. Kibir, kesinlikle varlıkların kendilerinde yasaklamaları gereken olumsuz bir eylemdir. Toplumda ayrışmalara ve düzensizliklere neden olan kibir, varlıkları yalnızlığa ve mutsuzluğa götüren zararlı bir davranış biçimidir, eylemdir.
