Eğlence, bir olaydan, durumdan, konudan aşırı memnun olma haliyle ortaya çıkan yaşama sevinci, neşelerin heyecanlarla karışarak anların, zamanların varlığı memnun edecek şekilde geçmesidir.
Eğlenirken mutluluk ve sevinç çok belirgin bir şekilde varlıkta kendini belli eder. Memnun olma durumu, içeriğinde keyifli anlarında yaşanmasının katkısıyla, keyif, mutluluk, sevinç bileşkesinden ortaya çıkan ve yaptığı şeyi yapmaya devam ederken bunu sürekli kılabildikleri bir erdemdir. Eğlence için genellikle bir araç söz konusu olur ve bu hareket ve davranışlar şeklindeki tanımlara da araçlar ifadesi girmektedir. Mesela oyunlar, mesela rahatsız etmeyen şakalar, mesela yarışmalar, yada eğlenceli sohbetler... şeklinde herkes için eğlence şeklide farklı anlamları içermektedir ve bunu da yine kendi olma duyuları ve diğer duyularındaki bilgilerindeki etkileri ile karar verirler.
Bu araçlar olmadan eğlence, etkisi şeklinde bir durum yapısına uygun değildir. Eğlence fikrini üzerinde yaşatması gereken bir araç olur, bu araç davranışlar olarak da ele alınabilir demiştik ve o araç ile o varlık eğlenmeyi tadar ve herkesin kendi olma bilgisinin içeriğine göre nelerin eğlenceli gelip gelmediği değişkenlik gösterir.
Eğlence, var olduğun her an için memnun olma durumudur. Gülmek, güldürmekte çoğu zaman eğlenceye dahil olan, onu daha da ileri sevinç haline sokan bir erdem olarak etkisini yaşatır. Eğlence aynı zamanda bir durum ile ilgili olarak o durumun keyfini çıkarabilme yeteneğidir ve bu özellikleri ile varlıklar çalışırken bile eğlenebilir, eğlenirken bir çok başka iş yapabilir. Eğlenceyi kendisinde yapılandırmış varlıklar, bunu ne zaman ve nasıl kullanacağı konusunda tecrübeli olarak yaşamlarını eğlenerek geçirme imkanlarını yakalarlar. Sevginin içinde yer alan eğlence erdemi, gereken şekilde çalışır.
